We vlogen van Kathmandu naar Lukla en we begonnen van daaruit onze trektocht naar Mount Everest Base Camp op 5,364 meter. De weg leidde ons tot nu toe naar Phakding (2,652m) en Namche Bazaar (3440m), waar we een dag moesten acclimatiseren om aan de hoogte te wennen. Daarna trokken we verder naar het klooster van Tengboche (3,860m). Vandaag is het dag 5 en hebben we een lange dag voor de boeg om via een lang, oplopend pad Dingboche (4,410m) te bereiken.
Vertrek uit Tengboche (3,860m)
Ik heb vannacht slecht geslapen door hoogteklachten. Elke drie kwartier werd ik wakker door hoofdpijn. Dan dronk ik water en ging het wel weer een tijdje. Om half 5 was het water op en moest ik opstaan om opnieuw kraanwater te steriliseren. Pff.
We werden wakker met uitzicht op de bergen. Prachtig! We gingen naar buiten en hadden schitterend uitzicht op Mount Everest!! Dat maakte de slechte nacht weer een beetje goed.
De weg naar Dingboche
Na het ontbijt vertrekken we en lopen we het eerste deel naar beneden, tussen de rhododendrons en bomen met baardmossen door. De baardmossen tonen aan dat de lucht heel erg schoon is. Eerder zag ik dit op de Kilimanjaro. Het geeft een sprookjesachtig effect.
Het is wonderbaarlijk dat wij allebei nauwelijks spierpijn hebben. We zijn wat dat betreft elke ochtend weer als nieuw.
Onderaan de berg is een café dat Rivendell heet. Dat is wel heel toevallig, aangezien we het gisteren met die helikopters al over Lord of the Rings hadden!
Wennen aan de hoogte
Vanuit het “dal” steken we de rivier over. Wat een uitzicht!
Aan de andere kant van de rivier loopt een nieuw pad, het lijkt wel op een wandelaars-snelweg. Het pad is vals-plat en loopt gestaag omhoog. Warm is het niet, maar wel schijnt de zon fel op ons en op het omringende landschap.
De lange weg omhoog
We lopen door tot aan de lunchpauze. Het is nog een heel eind omhoog en tegen de tijd dat we daar aankomen. heb ik knallende koppijn. Terwijl Steven geniet van het uitzicht, kan ik me alleen nog maar met mijn bonkende hoofd bezighouden. Bij de lunchplek ga ik zitten en kan ik de tranen niet meer tegenhouden van de pijn. Ik neem een paracetamol en een half uur later kan ik weer een beetje lachen. Na de lunch kunnen we verder met de trektocht.
Stenenvallei
De laatste twee uur van de tocht zijn een strijd. De hoofdpijn is grotendeels gezakt, maar qua energie is het een enorme uitdaging voor ons allebei. Dat heeft met het gebrek aan zuurstof te maken. Hoe hoger je komt, hoe ijler de lucht is. Met moeite zetten we de ene voet voor de andere.
We lopen door een vallei, die vol ligt met enorme rotsblokken die (neem ik aan) meegevoerd zijn door de gletsjers die hier ooit lagen. De grootste stenen zijn uitgebeiteld als offer aan Moeder-Natuur. Ze zijn beschilderd met de teksten “Om Mani Padme Hum” oftewel: Prijs de heer Shiva. Je moet er links omheen lopen om de berg-goden te eren.
Bijgeloof
Het staat er ook vol met jeneverbesstruiken. In de jeneverbosjes liggen volle luciferdoosjes. De boeddhisten steken de bosjes in brand om een geurige rook te verspreiden en zo de goden te eren.
Wij hadden onze gids aan het begin van de reis gevraagd of hij bijgelovig was en hij zei van niet, maar bijna alles wat hij zegt heeft met bijgeloof te maken! Bijvoorbeeld dat wij wel links om de steen heen moeten lopen, want de vorige keer heeft hij het één keer niet gedaan, en toen kreeg de volgende nacht een meisje hoogteziekte en die moest terug naar beneden. Dat kunnen wij natuurlijk niet riskeren en daarom lopen we braaf linksom iedere grote steen. 😉
Het laatste stuk naar Dingboche
Tot slot steken we de rivier over en moeten we nog een uur flink klimmen. Vraag me niet hoe, maar we hebben het gehaald tot aan Dingboche. Nu hebben we nog twee volle dagtochten te gaan tot aan Mount Everest Base Camp.
Dingboche (4,410m)
Dingboche is een dorp middenin een gletsjer-vallei. Een hele bijzondere plek en aan alle kanten omringd door bergen. We kregen een kamer en een groot glas warme chocolademelk.
Stoepa
We rusten wat en dan vraagt (eist) onze gids dat we mee gaan om een heuvel te beklimmen, om beter te acclimatiseren. Het is wederom zwaar, maar geweldig mooi. Bovenop de heuvel staat een stoepa en omdat de zon onderging waren de bergen om ons heen goudgeel uitgelicht. Wonderbaarlijk mooi. Je voelt je gewoon zo nietig!!
Het vervolg van onze reis
In Dingboche blijven we wederom een dag langer om te acclimatiseren. Daarna gaan we door naar Lobuche, Gorakshep en tot slot naar Mount Everest BaseCamp.
Boek deze reis
| Vliegtickets vergelijken: | Skyscanner.nl |
| Reisorganisatie: | SNP Natuurreize n |
| Reisgidsen: | Nepal reisgids op Bol.com |
| Paklijst: | Paklijst Nepal / Mount Everest BaseCamp |
| Alle blogs: | Hoofdpagina Nepal |
| Geheime tip: | Geheime tip! |
Laatste berichten van Mirre (toon alles)
- De leukste plekken van Turkije ontdekken - 8 februari 2023
- De Vlaanderenroute (LF5) - 16 januari 2023
- Hiken in het Reuzengebergte, Polen - 29 november 2022
2 Comments
Wat een avontuur. Wat een uitzichten. Prachtig. Ik kan me voorstellen dat het lastig was met de klachten door de hoogte. Ik ben ook eens in Nepal geweest en maakte een trekking bij Poon Hill. Dat zijn echt mooie herinneringen.
De herinneringen en de foto’s.. Het was letterlijk èn figuurlijk adembenemend om op die hoogte te verkeren, maar nu is het alleen nog maar figuurlijk adembenemend om eraan terug te denken! Echt zó mooi!!!