Met tranen in de ogen keer ik Rurrenabaque de rug toe. De mensen in dit slaperige Boliviaanse jungle-dorpje hebben mijn hart gestolen, en het doet immens veel pijn om ze achter te laten. Maar ja, dat is het lot van de reiziger: Hoe graag ik ook wil blijven, ik moet verder. En dat het pijn doet, betekent alleen maar dat het een hele mooie tijd was!
Nieuwe backpack-vrienden
Het is wonderbaarlijk hoe snel je vrienden maakt wanneer je alleen op reis bent. Drie dagen geleden was ik nog vriendinnen met de Belgische Liselot. We gingen op jungle-tour met twee gidsen en beleefden de grootste avonturen samen. We staken woeste rivieren over op glibberige boomstammen, we schommelden op lianen, propten onze mond vol met heilzame (maar vieze!) coca-bladeren, lachten om onze Vlaams-Nederlandse taalverschillen en werden bijna opgegeten door kaaimannen, nachtapen en jaguars.
Bij een kampvuur vertelden de oorspronkelijke bewoners van de Amazone ons sagen en legenden. Spookverhalen, waarvan wij slechts konden gissen of ze waargebeurd zijn. We huiverden, maar we wilden alles weten.
Coca kauwen met de Belgische Liselot | Nieuwe backpack-vrienden
Er ging een steek door mijn hart toen ze vertrok, maar vervanging diende zich al snel aan. Aan het zwembad ontmoette ik Cat uit Schotland en vijf minuten later hadden we een lunch-date. Onze Israëlische kamergenoten haakten aan en een avond vol drankspelletjes, poolbiljart en dansen volgde.
We travel, some of us forever, to seek other states, other lives, other souls.
Afscheid
De volgende dag is het toch echt zover: Ik heb enorm genoten van 2,5 week in dit jungledorpje waar iedereen me Amiga (vriendin) noemde, maar ik moet gaan. Ik neem afscheid van Cat, de jongens van het hostel, vriendin Irene, zwemmaatje Nawe en jungle-chick Mariana. We wisselen cadeautjes uit en we bespreken de mooie tijd die we samen gehad hebben. Hun glimlach en knuffels verwarmen mijn hart en vullen mijn ogen met tranen.
Dag, Rurrenabaque.
Traveling is like flirting with life. It’s like saying, “I would stay and I love you, but I have to go. This is my station.”
Een nieuw avontuur
Het vliegtuig stijgt op. Naast mij in het vliegtuig zit heel toevallig één van de Israëliërs die ik gisteravond op een feest tegenkwam. Het dringt voor de zoveelste keer tot me door dat je als reiziger nooit alleen bent.
We kijken elkaar aan en verbijten ons verdriet; dit is het begin van een nieuwe vriendschap. Op naar het volgende avontuur!
Lees verder voor informatie en tips over Backpacken of Backpacken in Bolivia.
Laatste berichten van Mirre (toon alles)
- Guatapé, het mooiste dorp van Colombia - 3 december 2018
- Op bezoek in de prachtige Hof van Twente - 12 november 2018
- HofHoppen (10): Noaberschap in Twente - 4 november 2018