Serere eco-reserve ligt in het Amazone-regenwoud van Bolivia. Vanuit Rurrenabaque varen we er in een paar uur naartoe. Het is een reservaat waar je middenin de jungle slaapt en waar je vele apensoorten, kaaimannen en vogels tegenkomt.
´Desayuno, ontbijt!´ roept gids Roberto uitgelaten met een grote grijns, terwijl de vis zich de boot rond spettert. Mijn door de zon roodverbrande gezicht verwelkomt het verkoelende water.
We zitten al vier uur op deze boot. Het is 9 uur ´s ochtends en we hebben honger. We hadden al lang in Rurrenabaque moeten zijn, maar deze vissersboot met de aandrijving van een grasmaaier gaat helaas niet zo hard. We hebben nog minimaal 3 uur te gaan.
Serere Eco-reserve
We hebben een fantastische tijd gehad in het Amazone-regenwoud bij Rurrenabaque. We hebben er kapucijnapen, kaaimannen en een luiaard gezien, de prehistorische kleurrijke kip Hoatzin en het hoogtepunt: Slingerapen.
Dit reservaat werd zo´n 20 jaar geleden aangelegd door Rosa Maria. Zieke of gewonde dieren, of dieren die uit de dierenhandel gered worden zoals ocelots en apen, worden hier naartoe gebracht om aan te sterken. Zodra ze gezond zijn, zijn ze vrij om te blijven of te gaan. De slingerapen op het schiereiland zijn voorheen door de lokale bevolking gehouden als huisdier, voornamelijk bedoeld om op te eten. Nu hebben ze hun plek gevonden in het reservaat.
In het bos zijn een paar huisjes gebouwd voor toeristen om zo het park van extra inkomsten te voorzien. Vanuit mijn hutje kan ik de andere hutjes niet zien. Ik ben dus alléén met de jungle. Door het geluid van het bos en de zengende hitte kom ik helemaal tot rust. Dit is mijn plek. Ik weet zeker dat ik in mijn vorige leven in een jungle heb gewoond, dat kan niet anders…
Opeens hoor ik geritsel in de bomen en ja hoor: Apen! Een hele groep capucijnapen loopt over mijn dak en lijkt totaal niet door te hebben dat ik thuis ben. Even later vliegen me twee verliefde kolibries om de oren. Wat een paradijs.
Slingerapen
Als we aankomen zitten de slingerapen al op ons te wachten. De jongere aapjes slingeren vrolijk aan hun staart door de bomen. Ik kom aan land en een aapje pakt mijn hand om zich op te trekken en me te knuffelen. Een andere slingeraap pakt mijn andere hand en slingert haar lange staart om mijn arm. Ze trekt me mee naar haar favoriete uitkijkpunt en kruipt daarna gemoedelijk bij me op schoot. Hoe vaak maak je zoiets mee?
Tikkertje met een slingeraap
Het is ongelofelijk om te zien hoe deze dieren op mensen lijken: Hun handen lijken op die van ons en hun gedrag is heel vergelijkbaar.
Als ik even niet oplet begint een ander aapje mijn rugzak te inspecteren en gaat ervandoor met mijn zonnebrandcreme. Ik was bang dat ze het open kan maken en op zal eten, dus ik ren er snel achteraan om het terug te krijgen. Voor haar is het net een spelletje tikkertje. Het lukt mij niet om de zonnebrand terug te krijgen want de aap is veel sneller en behendiger, maar gids Roberto heeft een betere tactiek: Hij loopt rustig naar haar toe en houdt zijn hand op. Ik verbaas me erover hoe snel ze het middel teruggeeft.
De manier waarop ze in dit reservaat, op een steenworp afstand van Rurrenabaque, met geredde dieren omgaan bevalt me wel. Hier kunnen ze gewoon buiten zijn en als ze weg willen gaan de jungle in, dan kan dat ook.
Vorige week was ik in een park waar de ´geredde´ dieren in kooien leefden en drie keer per dag gevoerd werden. Uiteindelijk was het wel de bedoeling dat ze terug zouden gaan naar de natuur, maar de meeste dieren waren er al zo erg aan mensen gewend dat ze liever in de buurt bleven. Bovendien had ik het gevoel dat ze die dieren helemaal niet terug de natuur in wilden hebben, maar dat ze liever geld vingen van toeristen die er vrijwilligerswerk kwamen doen (100 euro per week x 30 mensen. Reken maar na..). In Serere eco reserve lijkt dit absoluut niet het geval en hebben ze het beste met de dieren voor.
Hoatzin, vleermuizen en een kolibire-jong
Handel in dieren
Na drugs- en wapenhandel is dierenhandel de grootste handel ter wereld. Dat is vooral in deze bossen een groot probleem, want als één diersoort verdwijnt dan sterven ook andere soorten uit.
De meeste inwoners van Bolivia zijn nog nooit in de Amazone geweest. Sommigen krijgen een baan als kok bij een touroperator en raken overdonderd door de schoonheid van hun eigen land. ´To love is to protect´ zeggen ze wel eens en dat begint bij publieke bewustwording. Wellicht dat de corrupte regering dan ook wat minder gevoelig wordt voor de buitenlandse petroleumgiganten die azen op de rijkdommen onder het bos.
Kolibrie-nestje en een luiaard
Roberto vraagt of we iets super schattigs wilden zien en dat willen we natuurlijk wel! We volgen hem de jungle in. Daar -op een tak- zit een héél klein nestje geplakt, met daarin een píepklein vogeltje: Het jong van een kolibrie!
Op de weg terug zien we ook nog een luiaard. De wonderen zijn de wereld nog niet uit.
Met een slakkengang vervolgen we onze weg naar Rurrenabaque. In onze boot spartelt de vis nog steeds rond. Max probeert hem te pakken, maar hij ontglipt en springt terug in de bruine rivier. Het lijkt erop dat we nog een paar uur op ons ontbijt moeten wachten.
Lees meer over Serere Eco Reserve de Facebook pagina.
Informatie en tips naar aanleiding van ons backpack-avontuur in Bolivia vind je hier.
Laatste berichten van Mirre (toon alles)
- Paklijst fietsvakantie - 29 augustus 2020
- Quechua Black and Fresh tent (review) - 12 augustus 2020
- Paklijst kamperen - 22 juli 2020