De Sella Ronda is één van de mooiste mountainbike routes van Europa. Middenin de Dolomieten van Italië vind je deze uitdagende MTB track tour van 55 kilometer. Deze MTB route start in het dorp Canazei en biedt uitzicht op de majestueuze bergruggen van de Dolomieten. De Sella Ronda is daarmee een schitterende tour voor gevorderde mountainbikers.
Ik werd uitgenodigd door het bureau voor toerisme in Val di Fassa om verslag te doen van deze adembenemende, maar pittige MTB route. Heb je nog niet zoveel mountainbike ervaring? Dan raad ik je aan om eerst een dag (of twee) in Bike Park Belvedere te mountainbiken.
Hier zijn onverwachte obstakels verwijderd uit de tracks en kun je rustig oefenen met je rem- en stuurtechniek, eventueel onder begeleiding van een gids. Volgens onze gids was de Sella Ronda namelijk een medium mountainbike track, maar voor een ongeoefende Nederlandse mountainbiker (zoals ik) was dit vrij extreem.
Start van de tour op Col Rodella
Na een stevig ontbijt in hotel Astoria in Canazei, vertrekken we al vroeg naar Fassa Bike in Canazei. We krijgen een Enduro mountainbike. Het voordeel van een Enduro mountainbike is dat het zadel omhoog en omlaag kan tijdens de rit, zodat je er zowel mee omhoog als omlaag kunt fietsen.
We vertrekken samen met Ale, onze gids (Alessandro), naar de gondel in Campitello di Fassa. Die brengt ons naar Col Rodella, vanwaar we schitterend uitzicht hebben op verschillende pieken zoals de Sassolungo en Gruppo di Sella, waar de Sella Ronda omheen gedrapeerd is.
Uitzicht op de Sassolungo.
(De gondel naar) Col Rodella
Een pittig begin van de Sella Ronda
Op de Col Rodella beginnen we aan de Sella Ronda. De gids geeft een korte instructie over hoe we moeten remmen. Vanuit onze mountainbike-ervaring op relatief-vlakke Nederlandse grond is dit echter niet voldoende. De eerste grindweg loopt meteen steil naar beneden. Deze militaire wegen zijn hier aangelegd tijdens de eerste wereldoorlog en dus niet per sé bedoeld om op te mountainbiken.
Mijn remtechniek is niet goed: Wanneer ik in mijn achterrem knijp, glijd ik uit over de losse kiezels en als ik in mijn voorrem knijp, dan vlieg ik bijna over het stuur heen. Ik kijk tien centimeter voor me, leun op mijn zadel, knijp veel te hard in de remmen en ik doe nog veel meer dingen die een geoefende mountainbiker vollédig anders zou doen. Zodra ik beneden aan kom, sta ik te trillen op mijn benen. Nog ‘maar’ 56 kilometer MTB track te gaan. Hoe ga ik de Sella Ronda ooit uitrijden?
Een andere mountainbiker gaat op de eerste grindweg onderuit.
Gaandeweg geeft Ale ons wat tips en bouw ik langzaamaan zelfvertrouwen op. Ik zal vanzelf een Pro worden op deze pittige mountainbike track!
Single track
We gaan verder over een singletrack modderpad. Op het smalle pad ligt hier en daar een plasje water omdat er sneeuw is gevallen. Desondanks gaat het me best wel goed af, want in de modder heb ik veel meer grip dan op de steentjes. De toppen om ons heen zijn schitterend en met niets anders te vergelijken. Op dit punt heb ik er nog niet zoveel oog voor – ik let meer op de weg dan op de rotsachtige pieken van de Dolomieten om me heen.
Ski-helling
Michelle gaat vrij snel achter Ale aan. We volgen hem over een skihelling en zigzaggen van links naar rechts om zo de snelheid te breken. Net als met skiën moet je in de bocht je dal-been naar beneden houden en met je gewicht naar de bergkant leunen. Het is nog best een uitdaging om dat toe te passen op een mountainbike, maar het voelt ook wel heel vertrouwd als je weet hoe je moet skiën.
Het bikepark van Passo Gardena
We fietsen een stukje omhoog door het dorp Selva di Val Gardena en nemen dan opnieuw een gondel naar de top van een berg: De Passo Gardena. Daar is een bikepark met singletracks, scherpe bochten en schansjes. Leuk! Ik krijg er steeds meer plezier in.
Onderaan het bikepark gaat de Sella Ronda verder door een onofficiëel bikepark. Ik heb best wel veel zelfvertrouwen gekregen, maar dit is andere koek. Het zijn dezelfde bochten, maar dit keer met flink veel hobbels en stenen erin. Ale geeft als advies om recht boven mijn zadel te gaan hangen en met mijn borstbeen boven het stuur. Zo heb je veel meer grip op je voorwiel. Ik sjees achter ze aan en soms heb ik het gevoel dat de mountainbike er zonder mij vandoor wil, maar ik kom er zonder kleerscheuren vanaf. Zodra ik beneden aankom, is Ale apetrots op mij.
Grindweg
Onderaan het onofficiële bikepark is een onverharde weg. ‘Oh nee, niet wéér die losse steentjes..!’ denk ik bij mezelf terwijl ik me de eerste afdaling herinner. Ik knijp zo hard als ik kan in mijn remmen, glijd uit over de weg en zie de grond steeds dichter op me afkomen. Mijn arm en been hebben wat schaafwonden opgelopen. Shit…
Gids Ale komt terug zodra hij merkt dat ik ontbreek, zet mijn mountainbike weer in elkaar en geeft me een stukje chocola. Hij baalt ervan dat ik gevallen ben, want het ging net zo goed…
Lunch in de bergen
We nemen nu wat makkelijkere trails en ik heb eindelijk tijd om om me heen te kijken. De majestueuze pieken van de Dolomieten stralen in de zon. Wat is het hier móói!
We komen aan op onze lunchplek: Een prachtig platform tussen de bergtoppen van de Dolomieten. We zitten in het zonnetje op het terras en we eten pasta en de lekkerste tiramisu die ik ooit heb geproefd. Ik kom er weer helemaal van bij.
Voorzichtig vraag ik Ale hoe lang de MTB tocht nog is en hoe de weg eruit zal zien. Hij zegt dat we 27 kilometer hebben gehad en we hebben nog 20km te gaan. Dat is best een eind, maar ik zit wel weer vol met energie. Na een extra spoedcursus ‘remmen met de mountainbike’ van Ale ben ik helemaal klaar voor het tweede deel van de Sella Ronda.
Vol energie de tweede helft in
We vervolgen onze weg door het bos. Het is een prachtig MTB pad en ik heb nu veel meer veel controle over mijn fiets. Na een tijdje hoor ik mezelf tegen Ale zeggen: “I like this trail!” Dit is echt genieten.
Even later staan we weer op een skihelling. Het is heel steil, maar ik laat me niet meer opjagen. Na een paar keer bochtjes draaien besluit ik: Ik lóóp dit stukje wel naar beneden! Twee Duitse mannen denken er precies zó over. “You only live once” zegt de één. (De meeste jongeren gebruiken deze kreet om het recht te praten wanneer ze iets doms doen. Deze meneer gebruikt het om te verantwoorden waarom hij graag in één stuk beneden aan wil komen.) Heel goed. Ik doe met hem mee. Het levert ons bovendien een nieuwe hobby op: Downhill MountainRunning. Af en toe beter dan mountainbiken. Blijkbaar is er potentie om deze nieuwe sport groot te maken, want Michelle en Ale doen even later vrolijk met me mee.
Downhill MountainRunning over de piste | En op de mountainbike-paadjes toch weer keihard naar beneden
Dwars door het bos
De Sella Ronda gaat verder door een stuk bos, dan een skihelling en dan weer bos. Het gaat Michelle goed af. Ze rijdt vlak voor me en ik vertrouw haar blindelings: Wanneer zij besluit om te gaan lopen, dan doe ik dat ook en als zij doorgaat, dan doe ik dat meestal ook.
Even later gaat ze keihard van een steil hellinkje naar beneden en zodra ik over de stenen stuiter, bedenk ik dat dit misschien niet zo’n heel goed plan was. ‘Aah! Waarom doe ik dit?!’ Even later staan we weer lachend (van de zenuwen?) met beide benen op de grond.
We gaan weer met de gondel omhoog. We krijgen schitterende uitzichten cadeau en nu de zon lager begint te hangen, krijgen de Dolomieten een mooie roze glans.
De skilift van Arabba naar Porta Vescovo.
We mountainbiken over een onverharde weg naar beneden. Daarna moeten we een stukje over de verharde weg naar de lift, maar omdat deze al gesloten is (na 17u), fietsen we helemaal door naar de Passo Pordoi.
De Passo Pordoi
De Passo Pordoi is een bekend punt voor mountainbikers en wielrenners. Dit jaar kwam de Giro d’ Italia er nog overheen.
Op de foto met dit mooie eerbetoon aan de Giro d’Italia.
We zijn moe, dus we slaan het laatste stukje door het BikePark over. We nemen de verharde weg en suizen lekker hard naar beneden. We fietsten vandaag zo’n 58 kilometer, plus kabelbanen. We klommen daarbij 300 hoogtemeters en daalden zo’n 1.500 hoogtemeters af. Eénmaal terug in Canazei hebben we een bezoekje aan dat nabijgelegen wellness centrum dus wel verdiend!
Wat een mooie tocht was de Sella Ronda. Heftig, maar mooi. Absoluut een dag om nooit weer te vergeten!
Sella Ronda: De MTB route
Tracker iets te laat aangezet, maar we zijn begonnen en geëindigd in Canazei.
Hoe boek je de Sella Ronda MTB tour vanuit Canazei in de Dolomieten?
Vlieg naar Verona, Venetië of Milaan (Tickets vergelijken) en neem vanaf daar de auto of taxi naar Canazei. De rit duurt vanaf Verona of Venetië 3 uur en vanaf Milaan ongeveer 4,5 uur.
Hotels kun je vergelijken op Booking. Fietsen en gidsen kun je huren bij Fassa Bike. Let er wel op dat jouw gids goed Engels spreekt, vooral als je nog niet zoveel ervaring hebt.
Voor overige vragen en activiteiten kun je terecht bij het Val di Fassa tourist office.
Laat het avontuur beginnen!
Skyscanner – de goedkoopste vlucht naar Italië
Hotel Astoria
Paklijst – ik ga op reis en ik neem mee…
SunnyCars – met een huurauto ben je flexibeler
GetYourGuide – Privé-tour door de Dolomieten per auto
Bol.com / The Media Bay – vind de ultieme reisgids
Laatste berichten van Mirre (toon alles)
- De leukste plekken van Turkije ontdekken - 8 februari 2023
- De Vlaanderenroute (LF5) - 16 januari 2023
- Hiken in het Reuzengebergte, Polen - 29 november 2022
16 Comments
Wat een stoere tocht! Het lijkt me zowel leuk als behoorlijk eng te gelijk. Een adrenaline shot moet het vast wel geweest zijn. Wat een prachtige omgeving om in te mountainbiken!
wat een super mooie omgeving voor zo’n stoere tocht!
Geweldige uitzichten. Het lijkt mij ook wel gaaf om door dit landschap te kunnen fietsen. Maar ben bang dat mijn conditie niet toereikend is ?
Deze mtb route ga ik aan mijn lisjtje toevoegen. Zelf wil ik volgend jaar alle mtb routes van nederland gaan ontdekken. En die gaan vastleggen, want er zitten een paar hele mooie bij. Ook ben ik echt dik fan van mountainbiken.
Wat een leuk idee, Diana! Ik ben benieuwd naar jouw ervaringen!
Wat een prachtige omgeving zeg! Ziet eruit als een geweldige tocht, maar ik weet niet of ik het zelf zo snel zou doen. Ik vind mountainbiken in de bergen best eng haha… ;p
Wat een prachtige tocht! Lijkt me wel heftig, maar de uitzichten zijn wel echt de moeite waard.
Wat mooi, met die markante bergen! Echt genieten, met zo’n uitzicht.
Ik denk dat het mtb-en me iets te hard zou gaan, ik zou zelf denk ik liever wandelen.
Dat lijkt me een pittige tocht. Wel gave uitzichten!
Stoer van je dat je op de fiets stapt om deze tocht te maken. Ik doe het je niet snel na. Al zijn de uitzichten onderweg een goede reden om te gaan twijfelen.
Gave tocht! Fietsen op reis is altijd een leuk idee, hiervoor zou ik alleen wel meer moeten trainen denk ik ?
Wat een stoer avontuur! Ik heb vorig gewandeld in de Dolomieten en vind het echt prachtig daar. Ik wil er graag nog eens naar terug om nog veel meer moois te zien daar!
Wauw wat stoer van je zeg! En wat een prachtige plaatjes. Die met dat rund is helemaal geweldig. Ik wil hier zeker ook een keer naartoe, maar ik denk dat ik voor een wandeling zou kiezen ?
Dat ziet er stoer uit…je kunt wel zeggen dat het echte bergen zijn! Prachtig gebied en gaaf om daar te fietsen.
Wat is het toch een mooi gebied. Ik zou het niet kunnen, maar ook niet durven met de mountainbike,. Veel te bang om te vallen als het tempo hoog is als je downhill gaat… Ik houd best van fietsen maar geniet toch ook wel erg van het om me heen kijken.
Heel verstandig om een stukje te lopen. Doe ik zelf ook wel eens als ik mezelf niet vertrouw dat ik heelhuids beneden kom 🙂